🚩 دایه نقشین ناصری‌راد، مبارز نستوه و مادری فداکار، چشم از جهان فروبست روز دوشنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۴، دایه نقشین ناصری‌راد، یکی از چهره‌های برجسته و فراموش‌نشدنی جنبش انقلابی کردستان و مردم سنندج، پس از سال‌ها مبارزه، رنج و پایداری، از میان ما رفت. دایه نقشین نماد زنی بود که واژه «مادر» را از دایره زیستی فراتر برد و آن را به اسطوره‌ای از شجاعت و وفاداری بدل ساخت. او نه‌تنها مادر سه پیشمرگ فداکار کومه‌له و حزب کمونیست ایران ــ رفیق جان‌باخته ابراهیم محمدی (خلیل)، و همچنین رفقا خلیل محمدی و شاهرخ محمدی ــ بلکه مادری بود برای تمامی فرزندان سنگری که آرمان برابری و رهایی را دنبال می‌کردند. در تمام این سال‌ها، دایه نقشین، با وجود فشارهای سنگین و تهدیدهای بی‌وقفه جمهوری اسلامی، هیچ‌گاه لحظه‌ای از موضع خود عقب ننشست. او با قامتی استوار، حضوری گرم و صدایی آرام، همواره پناه رفقا و تکیه‌گاه فرزندان آرمان‌خواهش باقی ماند. زندگی او، ترجمان صادقانه‌ای بود از پیوند مادرانه با آرمان‌های برابری‌طلبی، رهایی‌بخش و انسانی. سیمای دلنشین و سخنان پرمهرش، بخشی جداناشدنی از حافظه جمعی رفقایی است که سال‌ها با او زیسته‌اند و الهام گرفته‌اند. در قلب سرخ سنندج، و در میان مردم مبارز کردستان، دایه نقشین چهره‌ای شناخته‌شده، محبوب و مورد احترام بود؛ زنی از دل مردم که درد آن‌ها را با گوشت و پوست خود حس کرده بود و بی‌ادعا دوشادوش‌شان ایستاده بود. در فقدان او، ما نه‌فقط مادری مهربان، که بخشی از حافظه تاریخی مقاومت و فداکاری را از دست دادیم. اما یاد و راهش زنده خواهد ماند، در گام‌های هر پیشمرگی که راه آزادگی را می‌پیماید. ما ضمن تسلیت به خانواده عزیز دایه نقشین ناصری‌راد، به‌ویژه رفیق خلیل محمدی، از کادرهای حزب کمونیست ایران و کومه‌له، خود را در این اندوه بزرگ شریک می‌دانیم. یاد و نام دایه نقشین گرامی و راهش پررهرو باد.