✔️در باب صُور عجیبه مترو ✍🏼سهند ایرانمهر این روزها در متروی تهران تبلیغی پیش چشم مسافران است که در آن بر چیزی که استعاره‌ای از اسافل اعضا و عضو شریف مردان سرزمینم است، حاجب و مانعی چروکیده کشیده شده است تو گویی در این سرزمین مردانی قسی‌القلب هستند که نه لبخند کودکی معصوم را دوست دارند و نه چیزی از عشق در‌می‌یابند بلکه چون قاتلی زنجیره‌ای مترصدند که هر چیز نوخاسته و بی‌زبانی را با کشیدن کیسه‌ای بر سرش خفه کنند. در این تبلیغ هم نوشته:«پرستاری که به دنیا نیامد....!» . حالا قصد آن ندارم که از وضعیت بغرنج صور ذهنی و استعاری در سرزمینی بگویم که از کنایات و استعارات عمیق و دلنشین نظامی گنجه‌ای و حافظ رسیده است به درج نام پرستار بر شرمگاه آن هم برای تبلیغ فرزندآوری. دیروز هم نقل قولی شنیدم که : «اگر خانواده ها فرزند نیاورند مجبوریم جور دیگری عمل کنیم». این بنده هرچه فکر کرد «جور دیگر عمل کردن» در ماجرای مربوط به فراش مردم چه صورت دارد؟ به جایی نرسیدم اما هرچه که هست یحتمل منبعد میان سلول های عصبی بخش سفلی با بخش علیای مغز ما قرار است واسطه‌ای بیاید که افت و خیز خلوت ما را هم با بخشنامه تدبیر کند یا با استفاده از تاریکی شب و عنصر غافلگیری، ناغافل قوه قاهره‌ای چون جک هیدرولیک چنان فشاری به تهیگاه مردان بیاورد که از صدقه سر این پیشران ناخواسته، چاره‌ای جز پیش رفتن و کاشتن نباشد. یاللعجب! باری، عارضم که مهر سال گذشته احمد نجاتیان رئیس سازمان نظام پرستاری از صدور سالانه دو هزار گواهی در سازمان نظام پرستاری برای مهاجرت پرستاران خبر داد و گفت: پرستاران مشکلات عدیده‌ای دارند و همه مسئولان از جمله رئیس جمهور و رئیس کمیسیون بهداشت این مشکلات را تأیید کرده‌اند و به آن واقف هستند. وی ادامه داده بود: از جمله این مشکلات کمبود شدید نیروی پرستاری، مبلغ پایین اضافه کار، اضافه کاری اجباری و مهاجرت نیروهای پرستاری است. لذا باید به آمر به درج این تبلیغ عرض کنم درست است که باید توکل داشت اما قدما گفته‌اند «با توکل زانوی اشتر ببند!»معنی این عبارت هم این است که تو زانوی اشتر مست نرخ تصاعدی هزینه‌های زندگی و دلار و تورم و ... را ببند و مسئولیتی برعهده بگیر آن وقت خواهی دید که کسی را کاری به بستن شتر مست خود نباشد و چشمه جوشان این ملت همیشه در صحنه به اختیار و مصلحت خود چطور در دل در و دشت جاری و کاکل سبز جوانه‌های جمعیت سبز خواهد شد لذا به جای اینکه حسرت پرستاری که به دنیا نیامد را بخورید، پرستارانی را که به دنیا آمدند و به دلایل مطرح شده آن مقام مسئول ناگزیر به مهاجرت شدند را دریابید چرا که آمدن و نیامدن در اختیار شخصی آدمیان و رفتن و نرفتن متخصصان به دست شماست. خلاصه بگویم مال من را به من واگذار و مال خود را به نیکویی چاره کن که «انا رب الإبل و للبيت رب» و چه نیکوتر که هر که محدوده اختیار خود را کنترل کند و چشم تدبیر از اسافل اعضای خلق به جایی فراتر از آن دوخته شود. پس تو قهرمان تدبیر معیشت و سیاست و اجتماع باش ، قهرمان خود خواهد آمد! تو کار خودت را نکو ساختی که بر دامن خلق پرداختی؟! @sahandiranmehr https://whatsapp.com/channel/0029VazakAH9WtC9jMbGGL3i