*هوش مصنوعی: موتور محرک اقتصاد آینده* هوش مصنوعی (AI) به‌سرعت به یکی از عوامل کلیدی در تحول اقتصاد جهانی تبدیل شده است.  پیشرفت‌های چشمگیر در این حوزه، آن را به یک فناوری استراتژیک برای کشورها و شرکت‌ها بدل کرده است.  در این مقاله، به بررسی نقش هوش مصنوعی در اقتصاد، فرصت‌ها و چالش‌های آن، و اهمیت تدوین سیاست‌های مناسب برای بهره‌برداری بهینه از این فناوری می‌پردازیم. *افزایش بهره‌وری و رشد اقتصادی* یکی از تأثیرات اصلی هوش مصنوعی، افزایش بهره‌وری در صنایع مختلف است.  مطالعات نشان می‌دهند که استفاده از ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی، مانند مدل‌های زبانی بزرگ، می‌تواند بهره‌وری کارکنان را به‌طور قابل توجهی افزایش دهد.  به‌عنوان مثال، توسعه‌دهندگان نرم‌افزار با استفاده از ابزارهایی مانند GitHub Copilot توانسته‌اند تعداد پروژه‌های هفتگی خود را بیش از دو برابر کنند.  همچنین، هوش مصنوعی می‌تواند به رشد اقتصادی جهانی کمک کند.  برآوردها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۳۰، هوش مصنوعی می‌تواند تا ۱۵.۷ تریلیون دلار به اقتصاد جهانی اضافه کند.  *بازار کار: تحولات، چالش‌ها و فرصت‌ها* تأثیر AI بر اشتغال یکی از بحث‌برانگیزترین جنبه‌های اقتصادی آن است: جابجایی شغل: اتوماسیون مبتنی بر هوش مصنوعی وظایف روتین و حتی برخی وظایف شناختی را خودکار می‌کند، که می‌تواند منجر به جابجایی شغل در برخی مشاغل (مانند کارهای اداری تکراری، بخشی از تحلیل‌گری) شود. سازمان‌هایی مانند OECD هشدار می‌دهند که بخش قابل توجهی از مشاغل ممکن است به طور قابل توجهی تغییر یابند یا حذف شوند. خلق شغل: همزمان، هوش مصنوعی مشاغل کاملاً جدیدی را ایجاد می‌کند (مهندسان یادگیری ماشین، متخصصان اخلاق AI، مربیان هوش مصنوعی) و تقاضا را برای مهارت‌های مکمل مانند خلاقیت، حل مسئله پیچیده، هوش هیجانی و مدیریت انسان افزایش می‌دهد. تقویت نیروی کار: در بسیاری از موارد، AI به جای جایگزینی کامل انسان، ابزاری برای تقویت قابلیت‌های انسانی است (Augmented Intelligence)، به کارگران اجازه می‌دهد تا بر جنبه‌های استراتژیک‌تر، خلاقانه‌تر و بین‌فردی کار تمرکز کنند. این امر می‌تواند بهره‌وری و رضایت شغلی را افزایش دهد. *تأثیر بر سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری* هوش مصنوعی ابزارهای قدرتمندی برای تحلیل داده‌ها و پیش‌بینی روندهای اقتصادی فراهم می‌کند.  دولت‌ها می‌توانند از این ابزارها برای بهبود سیاست‌گذاری در حوزه‌هایی مانند برنامه‌ریزی شهری، مالیات، و رفاه اجتماعی استفاده کنند.  به‌عنوان مثال، الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌توانند الگوهای فرار مالیاتی را شناسایی کرده و توزیع بهینه منابع رفاهی را پیشنهاد دهند.  *چالش‌های نابرابری و تمرکز قدرت* یکی از چالش‌های اساسی در پذیرش هوش مصنوعی، نابرابری در دسترسی و بهره‌برداری از آن است.  کشورهای توسعه‌یافته با زیرساخت‌های پیشرفته و سرمایه‌گذاری‌های کلان در حوزه هوش مصنوعی، بیشترین بهره را می‌برند، در حالی که کشورهای در حال توسعه ممکن است از این روند عقب بمانند.  علاوه بر این، تمرکز توسعه هوش مصنوعی در دست چند شرکت بزرگ فناوری، نگرانی‌هایی درباره رقابت‌پذیری و امنیت ایجاد کرده است.  برای مقابله با این چالش‌ها، تدوین سیاست‌هایی برای افزایش رقابت، دسترسی برابر، و حمایت از نوآوری ضروری است.  نتیجه‌گیری هوش مصنوعی دیگر یک فناوری آینده‌نگر نیست؛ این یک واقعیت اقتصادی کنونی و قدرتمند است که در حال بازتعریف صنایع، بازارهای کار و موازنه قدرت جهانی است. پتانسیل آن برای افزایش بهره‌وری، ایجاد نوآوری‌های تحول‌آفرین و رشد اقتصادی گسترده بی‌بدیل است. با این حال، این تحول بدون چالش نیست. جابجایی شغلی، خطرات نابرابری، مسائل اخلاقی و ملاحظات امنیتی نیاز به توجه فوری و مدیریت فعال دارد. این که آیا هوش مصنوعی به یک نیروی دموکراتیک‌کننده برای رشد فراگیر تبدیل می‌شود یا شکاف‌های موجود را عمیق‌تر می‌کند، به اقدامات جمعی ما بستگی دارد. سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش و مهارت‌آموزی، ایجاد سیاست‌های اجتماعی حمایتی، توسعه چارچوب‌های اخلاقی و نظارتی قوی، و ترویج همکاری بین‌المللی برای دسترسی عادلانه به مزایا، عناصر کلیدی برای مهار قدرت هوش مصنوعی برای آینده‌ای اقتصادی مرفه‌تر، عادلانه‌تر و پایدار برای همه هستند. رقابت استراتژیک در این حوزه ادامه خواهد یافت، اما موفقیت واقعی تنها از طریق مدیریت مسئولانه و آینده‌نگری این فناوری متحول‌کننده حاصل می‌شود. آینده اقتصاد به طور فزاینده‌ای با آینده هوش مصنوعی گره خورده است. منبع: دورنمای اقتصاد كانال قواعدبازي؛ https://whatsapp.com/channel/0029VawYtZeFCCoecyoMUf22