Vakfımızın Kurucusu *Enver Ören “rahmetullahi aleyh” Ağabeyimiz* Buyurdu ki: 1315- Mübârek Hocam anlattı. “Şâh-ı Nakşibend “kuddise sirruh” hazretleri bir gece hiç uyumamış. Dergâhında talebeleriyle oturmuşlar. Bir kimse de, birkaç söz dinleyip bereketlenmek için çok uzaktan ziyârete gelmiş. Bakmış ki, hiç söz, kelâm yok, Hoca Efendi sessiz, talebeler sessiz. Beklemiş biraz, yine ses sedâ yok. Dayanamamış, (Efendi hazretleri, bir şey söyleseniz de istifâde etsek, bereketlensek. Çok uzaktan geldim. Sizden bir söz işitmek, nasîhat almak için) demiş. Buyurmuşlar ki, (Eğer bizim susmamızdan bir şey anlamıyorsan, konuşmamızdan zâten bir şey anlamazsın.)” Yani mü’minin yüzüne bakmak ibadettir, illâ konuşmak şart değil. Sohbet, bir araya gelmek demektir. Kalbden kalbe feyzin akması, konuşmakla alakalı değildir.