حال دل، با یاد شیرین تو بهتر می‌شود.. واے اگر باران ببارد هم، ڪہ محشر می‌شود.. بوته‌ے یاسے مگر..؟ یا دشتے از آلالہ ڪه.. با خیالت هم، تنِ شعرم معطر می‌شود.. اے نگاهت ماه‌تر، در غربتِ شبهاے من.. آسمانم با دو چشمانت منور می‌شود.. راز چشمِ پرخمارت را نمی‌دانم ولی.. با نگاهت نبضِ قلبم صدبرابر می‌شود.. لمس ڪن گلبرگِ جانم را، در آغوشت تنم،، مثل روحِ قاصدڪ، آزاد و پرپر می‌شود.. اشتیاق خنده‌هایت بی‌قرارم می‌ڪند.. نقش لبخندت بہ چشمانم چہ دلبر می‌شود.. بر لبت هر بار می‌گویے نگارم،، دلبرم،، در هوایت، مرغِ بے بالم، ڪبوتر می‌شود.. نیستی،، اما غمت را در شبِ چشمم ببین.. با نمِ اشڪم، نگاهم دیدنی‌تر می‌شود.. ڪاش بودی،، اے پناہ بی‌ڪسی‌هاے دلم،، چون ڪنارت عاشقے یڪ جور دیگر می‌شود... ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌