اخیرا کمال‌گرایی عجیبی در خودم پیدا کرده‌ام که من را از انجام خیلی از کارها باز‌داشته است. همین کمال‌گرایی مانع از نوشتن‌های بسیاری در من شده است. کمال‌گرایی را هر چه زودتر باید علاج کرد وگرنه ریشه می‌دواند و آدم را به کلی از زندگی می‌اندازد. نمی‌دانم درست است یا غلط اما فکر می‌کنم تنها درمانش این باشد که فارغ از هر نتیجه‌ای فقط شروع کرد و ادامه داد. دلیل کمال‌گرایی همین ترس از نقص‌ها و اشتباهات یا احساس کافی نبودن است. مدت‌ها پیش کمال‌گرایی را به نحوی دیگر تجربه کردم و نتوانستم درمانش کنم و اثرات مخربی هم برجای گذاشت. اکنون اما به شیوه‌ی دیگری خودش را نشان داده است! اگر این‌گونه باشد، کمال‌گرایی ممکن است در هر مرحله یا کار خاصی سر و کله‌اش پیدا شود! دنبال کمال بودن در ذات انسان است. چیزی است که کاملا به بعد روحانی او بستگی دارد. به خودی خود به دنبال تکامل و کامل بودن بد نیست اما وقتی از پنجره‌ی درمانی‌اش(مقدار موثر برای یک دارو که کمتر یا بیشتر از آن مقدار مضر است.) بیرون بزند، این‌گونه مثل من دچار از دست دادن فرصت‌ها و هرگز شروع نکردن خواهد شد. در کمال‌گرایی افراطی، شروعی هم اگر باشد دوام زیادی ندارد و خیلی زود تمام می‌شود. همه مخلوقات زنده اعم از گیاهان و جانوران، سعی دارند که به حد کمال خود برسند و برای آن تلاش می‌کنند. حد کمال برای هر مخلوقی با دیگری متفاوت است. اما ترس‌ از این که آن کار بد انجام شود یا بازخورد بدی بگیرد یا این که چپر چلاقی باشد، آدم را گاهی بدجور محدود می‌کند. فکر می‌کنم انسان قبل از شکست یا پیروزی در بیرون، ابتدا در ذهن و درون آن را تجربه می‌کند. این را نه در بین پاراگراف کتاب‌ها بلکه در جریان و بحبوحه زندگی درک کردم! چیزی است که کاملا لمس و احساسش کردم. احساسات هرگز فراموش نمی‌شوند و تاثیرات عمیق‌تری بر روح آدمی می‌گذارند. این که جنس ترس‌های آدم چیست و چگونه باشد، نیز کیفیت زندگی انسان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. عوامل متعددی کمال‌گرایی را می‌سازند یا گاهی هم ممکن است یک‌ دلیل کافی باشد. پذیرش نقص‌هایی که آدم نمی‌تواند برای آن‌ها کاری بکند، مقدار زیادی از مشکل را حل می‌کند. در نتیجه‌ فضای ذهنی زیادی باز می‌شود و خلاقیت نمود خودش را نشان می‌دهد. انسان گاهی از نقص‌هایش چنان افسانه می‌سازد که برای همیشه در تاریخ ماندگار خواهد شد! خیلی نوشتم، مثل همیشه می‌گویم: فکر کنم تا این‌جا کافی باشد! من بروم علاجی برای این کمال‌گرایی نامرد پیدا کنم... در ضمن! روزه عرفه را تحت هیچ شرایطی فراموش نکنید. بسیار دعا کنید و به قبولی دعاهایتان حسن‌ظن داشته باشید و البته، دست از حساب و کتاب بردارید! و در نهایت، این برادر کوچک‌تان را هم در دعاهای خیرتان بهرمند کنید. خیلی مخلصم❤️ #مسافر #خودنصیحتی #روزنوشت