MINDFORM | Zihnin Ötesine Geçmek

MINDFORM | Zihnin Ötesine Geçmek

5/16/2025, 9:57:43 AM

Kırıldığın Kadar Kırmış Olabilirsin Herkes kırıldığından bahsediyor kimse kırdıklarını konuşmuyor. Çünkü canımız yandığında bunu dile getirmek kolaydır. Ama biz ne zaman bir kalbi incittik, hangi sözü ölçmeden söyledik, hangi davranışımızla birinin güvenini sarstık… İşte bunları konuşmak zordur. Kırılmak bir mağduriyettir, kırmaksa bir sorumluluktur. Eğer gerçekten olgunsak sadece “bana ne yapıldı”yı değil, “ben ne yaptım”ı da sorgulamalıyız. Kendine şu soruları sor: Son zamanlarda birini incittim mi? Sustuklarım ya da söylediklerim birine ağır gelmiş olabilir mi? İyileşmek sadece kendimizi onarmakla değil başkalarında açtığımız yaraları da fark etmekle mümkün. Gerçek gelişim, olgunluk yüzleşmekten kaçmadığımızda başlar. Kırıldığın kadar kırmış olabileceğini de unutma ve gerekirse özür dilemekten, telafi etmekten çekinme. Bu, seni küçük değil büyümüş yapar. aycaakin.com | mindform.com.tr

MINDFORM | Zihnin Ötesine Geçmek

5/15/2025, 4:39:33 PM

Kimsenin Egosu İçin Kendini Harcama Bazen bir bakarsın kendini anlatırken sürekli açıklama yapar olmuşsun. Birileriyle konuşurken onların onayını almak için kelimelerini seçmeye başlamışsın. İçinden geleni değil onların duymak istediklerini söylüyorsun. İşte tam orada bir dur. Çünkü farkında olmadan bir başkasının egosuna zemin oluyorsun. Bunu çoğu kişi yapıyor. Hele ki “iyi niyetliyim” diyenler daha çok. Sessiz kalıyor, idare ediyor, anlayış gösteriyor. Ama her "tamam" dediğinde biraz daha uzaklaşıyor kendinden. Kendi değerini bir başkasının kendini daha iyi hissetmesi için feda etmeye başlıyor. Ve bu farkında olunmadığında tehlikeli bir döngüye dönüşüyor. Kimse senden daha üstün değil. Kimse seni küçülterek büyüyemez. Eğer bir insan kendini değerli hissetmek için seni susturuyor, küçümsüyor, sürekli rekabete sokuyorsa bu onun savaşıdır. Senin değil. Bir sınır çekmenin vakti gelmiş demektir. “Ben buna razı değilim” diyebilmek bir cesaret değil bir gerekliliktir. Kendini korumaktır. Çünkü bazen en büyük şefkat başkasına değil kendine gösterdiğin şefkattir. Unutma; insanlar seni kullanmalarına sen izin verdiğin sürece kullanabilirler. Sen birilerinin gölgesinde değil kendi ışığında yaşamalısın. O ışık başkalarının seni alkışlamasına değil senin kendini onaylamana bağlıdır. Kendine şunu hatırlat; Ben kimsenin egosunu doyurmak için burada değilim. Ben kendim olmak için buradayım. aycaakin.com | mindform.com.tr

MINDFORM | Zihnin Ötesine Geçmek

5/17/2025, 5:58:51 PM

Kendine şu soruyu sor; "Neyi otomatikleştiriyorum?" Düşüncelerini, tepkilerini, alışkanlıklarını... Fark etmeden her gün tekrarladığın o küçük eylemler seni ya ileri taşıyor ya da yerinde saydırıyor. Gerçek farkındalık bu otomatik pilotun düğmesini kapatmakla başlar. Bir an dur. Derin bir nefes al. Bugün bir hareketini bilinçli seç. Belki birine daha dikkatle kulak verirsin belki kendine daha nazik davranırsın. Her an eski senin bir adım ilerisindeki "sen"e ulaşmak için bir fırsattır. Küçük farkındalıklar büyük değişimlerin tohumudur. Şu anı yaşarken gerçekten orada ol. Çünkü en güçlü gelişim şimdi ve burada başlar. aycaakin.com | mindform.com.tr

MINDFORM | Zihnin Ötesine Geçmek

5/13/2025, 11:16:39 AM

Hayatta bazı kapılar vardır, İçeri her girişin omzuna daha fazla yük bindirir. Her adımda bir acı, her bekleyişte bir umutsuzluk gizlidir. Ben bugün yine o kapılardan birinin önündeydim. Çocukluğumun, gençliğimin, acılarımın tanığı olan o hastanenin kapısında. Ama bu kez farklıydı. Bu kez yüreğimde coşku, gözlerimde sevinç vardı. Aynı kapının önünde bu kez başımdan aşağı hüzün değil sevinç yağdı, şükür yağdı. Bu kez ağlamam acıdan değil, mutluluktandı. Devamı : http://www.aycaakin.com/ayni-kapinin-onunde-gozyaslarinin-degisen-hikayesi/

MINDFORM | Zihnin Ötesine Geçmek

5/17/2025, 9:46:37 AM

"Sana dokunacağım, ama ne zaman dokunacağımı bilmeyeceksin. Dolayısıyla her gününü doya doya yaşa." — Paulo Coelho (Ölüm’ün insanlara söylediği bir söz) İşte bu yüzden hiçbir şeyi ertelemem ben. Çünkü hayatın ne zaman son bulacağını bilmiyorum. Bir sorun varsa üzerini örtmem. Bugün çözmeye çalışırım. Özür dilemem gerekiyorsa gururuma yenilmem. Bugün dilerim. "Seviyorum" demek içimden geliyorsa sessiz kalmam. Bugün söylerim. Aramam gereken biri varsa beklemem, bugün ararım. "Yarın" demem çünkü belki o yarın hiç gelmeyecek. Dünkü kırgınlıkları bugüne taşımam. Hayalini kurduğum şeyin peşinden bugünden koşarım. Çünkü ölüm eli kulağında bekleyen bir tehdit değil, ne zaman dokunacağı belli olmayan bir gerçek. Ve ben bu dokunuştan önce yaşanacak her duyguyu, her anı, her sevgiyi dolu dolu yaşamak isterim. ✨ Hayat ertelemez. Şuan yaşıyorken biz de ertelemeyelim. ✨ Kalp şimdi ✨ Söz şimdi ✨ Sevgi şimdi ✨ Yaşam tam da şu anda Konuşmak, sarılmak, sevmek, hissetmek gerek. Bugün Şimdi Hayat ertelemez. Biz de ertelemeyelim. ❤️ Kalp şimdi ❤️ Sevgi şimdi ❤️ Yaşam tam da şu anda aycaakin.com | mindform.com.tr ŞİMDİ yaşamasını istediklerinle paylaş 🫶

MINDFORM | Zihnin Ötesine Geçmek

5/18/2025, 6:39:15 PM

Bazı kelimeler zamanla anlamlarını aşar, yük taşır. Affetmek de onlardan biri. İçinde ince bir kibir saklıymış gibi hissettiren bir kelime. Sanki bir tahtta oturuyorsun da aşağıya bakıyorsun ve “seni bağışladım” diyorsun. Oysa kalp işleri böyle işlemez. Kalp bu kadar yukarıdan konuşan kelimeleri sevmez. Affetmek üstünlük gibi görünür. Ama serbest bırakmak eşitler arasında alınmış bir iç karar gibidir. Kimseye “Ben büyüğüm, sen küçüksün” deme ihtiyacı duymazsın. Sadece dersini alır, yolda kalanı yerde bırakır ve kendi yoluna dönersin. Birçok insan, “Affetmeyeceğim çünkü bu onun yaptığını kabul etmek ona sunulmuş lütuf olur” der. Ama mesele o kişiyle ilgili değildir. Affetmek çoğu zaman karşındakine verilmiş bir ödül gibi algılanır. Oysa asıl hediye kendinedir. Serbest bırakmadığın her şey zihninde yankılanan bir cümle, içini sızlatan bir anı, gecenin bir vakti aklına düşen bir gölgedir. Tutunduğun her kırgınlık, ruhunun sırtına astığın bir ağırlıktır. Bu yükleri taşıdıkça yürüyüşün yavaşlar. Hatta bazen kendi yolundan bile saparsın farkında olmadan. Serbest bırakmak, “Artık bu yarayla yaşamak istemiyorum” demek. Bu kendine duyduğun sevgiden kaynaklanan bir karardır. Birinin seni incitmiş olması senin de kendini incitmeye devam etmen gerektiği anlamına gelmez. Affetmek yerine şöyle diyebiliriz: "Serbest bırakmak" Serbest bırakmak unutmak değil. Mazur görmek değil. Hakkını aramamak hiç değil. Öfkeyle, kinle ve sürekli tekrar eden hikâyelerle yaşamayı bırakmaktır. “Evet, bu yaşandı. Evet, acıttı. Ama ben bu acının içinde kalmak istemiyorum artık” diyebilmektir. Kendine şunu sor: Bu yükü taşıdıkça ne kazanıyorum? Serbest bırakmak başkasına verilmiş bir lütuf değil, kendine sunduğun bir özgürlüktür. Unutma, serbest bırakmak bir lütuf değil bir seçim. Ve bu seçim başkalarının hak edip etmediğinden çok senin neye ihtiyacın olduğuyla ilgilidir. Serbest bırakmak, olanı olduğu gibi görüp, onu artık tanımına yazmamaktır. “Bu başıma geldi, ama ben bu olay değilim” diyebilmektir. "İçimde tuttuğum o ağırlığı, o eski hikâyeyi, o sızıyı serbest bırakıyorum. Onun artık hayatımı yönlendirmesine izin vermiyorum. Çünkü her tuttuğum kırgınlık benimle birlikte geleceğe taşınıyor. Ve ben sırtımda bu kadar yükle yürümek istemiyorum" demektir. Serbest bıraktığında birini değil, kendini özgürleştirirsin. Bir durumu değil, duygularını iyileştirirsin. Affetmek yerine şöyle de diyebiliriz bundan sonra: “Kendim için bu yükü artık taşımıyorum.” İnanın bu karar affetmekten çok daha güçlü, çok daha alçakgönüllü bir ifadedir http://aycaakin.com | http://mindform.com.tr

MINDFORM | Zihnin Ötesine Geçmek

5/18/2025, 5:42:37 PM

Özgür Zihin Nasıl Olur? Özgür bir zihin dış dünyanın gürültüsüne rağmen iç sesini duyabilen zihindir. Kalabalık fikirlerin, dayatmaların, geçmişin gölgelerinin arasından süzülüp bugünde yaşayandır. Özgür zihin onay alma ihtiyacından, başkalarının beklentilerinden, "ya yanlış yaparsam?" korkusundan sıyrıldıkça doğar. Bazen bu bir cümle ile olur: "Ben ne istiyorum?" sorusuyla başlar. Bazen de sessiz kalmak yerine konuşmakla, herkes koşarken durmakla ya da herkes dururken yola çıkmakla. Bu zihnin özelliği netliktir. Nerede manipülasyon başlıyor nerede içgörü ortaya çıkıyor fark eder. Kendini gözlemlemeyi bilir. Her düşünceye inanmaz, onları seyreder, hangisi bana ait hangisi öğretilmiş ayırt eder. Sen de zihnini özgürleştirmek istiyorsan ona alan aç. Düşüncelerini bastırmak yerine ifade et ya da yaz. Otomatik tepkilerini fark et. En önemlisi de kendini yargılamadan gözlemlemeye başla. Çünkü farkındalıkla başlayan her yol özgürlüğe çıkar. Zihnini özgürleştirmek bir varış değil bir yolculuktur. Ve bu yolda yürümeye başladığın an zaten dönüşüm başlamıştır. “Zihin sessizleştiğinde ruh konuşur.” aycaakin.com | mindform.com.tr

MINDFORM | Zihnin Ötesine Geçmek

5/14/2025, 5:39:16 AM

Sınır koymak demek karşı tarafı yok saymak değil, kendini saymaktır. Birine cevap vermeyip sonra da "mecbur muyum?" demek sınır koymak değildir. Bu, pasif-agresif bir tavırla karşı tarafı değersizleştirmektir. Oysa sınır koymak iletişimsizlikle değil sağlıklı iletişimle olur. Gerçek bir sınır şeffaftır. Saygıyı içinde barındırır. Hem kendini hem karşındakini önemser. Birine şöyle demek: “Şu anda buna enerjim yok.” “Bu şekilde konuşulduğunda kendimi kötü hissediyorum.” “Bu konuda daha sonra konuşmak isterim.” "İlişkimiz bana iyi gelmiyor. Gerekli oldukça görüşmeyi ya da bitirmeyi tercih ederim." Bu ifadeler sınırdır. Çünkü niyet net, üslup nazik, duruş sağlamdır. Unutma; sınır koymak kırmak, incitmek değildir kendini korumaktır. aycaakin.com | mindform.com.tr

MINDFORM | Zihnin Ötesine Geçmek

5/11/2025, 8:54:32 AM

Bugün anne olmayanların da Anneler Günü Bugün her yerde çiçekler, hediyeler, kutlamalar var. Sosyal medya, "Canım annem" cümleleriyle dolup taşıyor. Anne olan herkesin Anneler Günü kutlanıyor. Peki ya anne ol(a)mayanlar? Ben bugün anne olan arkadaşlarımın Anneler Günü’nü kutladım. Ama bununla yetinmedim. Evlenmemiş, evlenip de anne olamamış ya da bir sebepten çocuk sahibi olmamış arkadaşlarımın da Anneler Günü’nü kutladım. Çünkü biliyorum ki annelik sadece doğurmakla sınırlı bir ünvan değil. Ben evli değilim, anne değilim. Anne olan arkadaşlarımın birçoğu "Senin de kutlu olsun" demedi. Ya kuru bir teşekkür etti ya da anneme kutlama dileklerini iletmemi istediler. Diğer arkadaşlarım beni aynı içtenlikle kutladı. Neden mi? Çünkü onlar anneliği sadece bir doğurma fiiliyle eş tutmadılar. Çünkü onlar sevgiyi doğurmayı bildiler. Çocuk sahibi ol(a)mamış olanlar… Çocuk istememiş ama içindeki şefkati başka türlü sunmuş olanlar… Evladını kaybetmiş, anneliği yüreğine gömmüş olanlar… Bir hayvana, bir öğrenciye, bir hayata annelik etmiş olanlar… Toplumun dayattığı kalıplara rağmen ayakta kalmayı başarmış olanlar… Yalnızca kendi kendinin annesi olmuş, kendini büyütmek zorunda kalmış kadınlar… Sevgisi, şefkati görülmemiş, değeri bilinmemiş, yüzü tebessüm ettirilmemiş olanlar... Yaşlı annesine, babasına annelik yapanlar... Ben bugün size sesleniyorum. Annelik yalnızca doğurmakla başlamıyor. Annelik bir sahiplik değil bir sahip çıkma hali. Birine “sen varsın” demek, yeri geldiğinde kendini yok saymak bazen de sessizce var olmak. Annelik sadece çocuk yetiştirmek değil sevgiyi büyütmek. Ve siz, her biriniz bu sevgiyi büyütüyorsunuz. Sözcüklerle, dokunuşlarla, direnişle, varlığınızla... O yüzden ben bugün en çok sizi kutlamak istiyorum. Çünkü siz de anneliğin hakkını veriyorsunuz belki fark edilmeden belki adlandırılmadan ama kesinlikle hissedilerek. Kutlu olsun kalbiyle koruyan, sevgisiyle iyileştiren herkesin anneler günü. aycaakin.com | mindform.com.tr