
PDF MARKET
1.5K subscribers
About PDF MARKET
✊ HERE YOU ARE IN RIGHT PLACE 🔥 🌍 | ALL EDUCATIONAL INFORMATION 🌍 | YEAR/MONTH CURRENT AFFAIRS 🌍 | EXAM UPDATE 🌍 | GOVT. NOTICE 🌍 | PREVIOUS YEAR QUESTION 🌍 | ONE-LINERS UPDATE 🌍 | AND MANY MORE..............
Similar Channels
Swipe to see more
Posts

*ମୁଁ ଏବେ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆ ରେ ଦେଖିଲି ଅନେକ ଲୋକ " ଉତ୍ତମ ଦା" ବୋଲି ସମ୍ବୋଧନ କରୁଛନ୍ତି* *" ଦା " ଟା ଓଡ଼ିଆ ନୁହେଁ ମ ବଙ୍ଗାଳୀ ଛିଟା*

"ପାନ ଓ ପ୍ରିୟତମା" ବହି ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ପ୍ରେସକୁ ଯିବ। ଅନୁରୋଧ କରି ବଡବଡ ପାନ ଦୋକାନରୁ ମୁଁ ତଥ୍ଯ ପାଉନି। ବହିରେ ଛପା ହେବ ଅର୍ଥ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ନାଆଁ ରହିଯିବ। ଯୋଉ ବନ୍ଧୁମାନେ ଏମିତି କିଛି ବିଶିଷ୍ଟତା ଥିବା ପାନ ଦୋକାନ କଥା ଜାଣିଛନ୍ତି, ମୋର ଅନୁରୋଧ ଦୟାକରି ସେମାନଙ୍କୁ କହନ୍ତୁ ଶୀଘ୍ର ତଥ୍ଯ ଦେବାପାଇଁ। ~ ଲେଖକ


ନାଲି ଚା ମୋର ଏବେ ସରିଲା। ଖୁବ୍ ସୁଆଦ ଅଛି। ମାଟିର ମହକ ବି ଅଛି। ଦେଖନ୍ତୁ। ଭଲ ଲାଗିବ


🌝 ଲେକ୍ସାନନ୍ଦ ଉବାଚ 🌝 ଆଜି ଯେଉଁ ବିଷୟରେ ଲେଖିବି। କଥାଟି ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି। ଦେଖନ୍ତି, ଆଲୋଚନା ବି କରନ୍ତି। କିନ୍ତୁ କଥାଟି ଯେବେ ଜଣେ ଲେଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ , ତା ଉପରେ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ଆରୋପ। ସତେ ଯେମିତି ସେ ଲେଖିକି ମସ୍ତବଡ଼ ଭୂଲଟେ କରି ପକେଇଲା। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଲେଖିବି। ଲେଖିବା ଜରୁରୀ। ଏ ସମସ୍ୟା ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ଆଲୋଚନା ଜରୁରୀ। ଏ ବିଷୟ ସମ୍ପର୍କରେ ଲେଖିବା ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଛନ୍ତି ଅନେକ ଜଣ। ଛାଡନ୍ତୁ ବିଷୟ ଉପରକୁ ଆସିବା। ଘଟଣା ଟି ଏ ପ୍ରକାରାନ୍ତ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ। ମୋର ଜଣେ ସାନ ଭଉଣୀ ଥରେ ପଚାରିଲା " ଭାଇ ମୁଁ ହଷ୍ଟେଲ ରେ ପଢ଼ି ପାରୁ ନାହିଁ ?"। ମୁଁ କାରଣ ପଚାରିବା ରେ ବି ଅବହେଳା କରିଲି ନାହିଁ। ଯାହା ମୁଁ ଶେଷ ରେ ବୁଝିଲି ତାହା ଏମିତି। ଯେହେତୁ ସେ ଏକ ସରକାରୀ କଲେଜ ରେ ପଢ଼େ,ତାକୁ ସରକାରୀ ହଷ୍ଟେଲରେ ରୁମ୍ ମିଳି ଥିଲା। ସେ ରୁମ ରେ ପାଖା ପାଖି ୪ ଜଣ ରୁହନ୍ତି। ତା କହିବା ମୁତାବକ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କର ବୟ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ଅଛି । ଏଇ ବୟସରେ ପ୍ରେମ କରିବେନି ଆଉ କୋଉ ବୟସ ରେ ପ୍ରେମ(?) କରିବେ। ଏଥିରେ ମୁଁ କିଛି ଅସୁବିଧା ପାଇଲି ନାହିଁ। ହଷ୍ଟେଲ ରେ ବି ଗୋଟେ ନୂଆ ପରମ୍ପରା ଅଛି। ଯଦି ତୁମ ସାଙ୍ଗଙ୍କର ପ୍ରେମିକ ଅଛି, ସେ ହେବ ତୁମ ଭାଇ। ଅନ୍ୟ ଝିଅ ମାନେ ସେ ପୁଅ କୁ ଭାଇ ବୋଲି ସମ୍ବୋଧନ କରନ୍ତି। ବିପରୀତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପୁଅ ମାନେ ଭଉଣୀ କରନ୍ତି କି ନାହିଁ , ମୁଁ ସନ୍ଦେହ ରେ ଅଛି। ତା କହିବା ମୁତାବକ ଏ ଦୁଇ ଜଣ ଦିନ ରାତି ଯେତେବେଳ ସମୟ ମିଳିଲା ଫୋନ୍ ରେ କଥା ହୁଅନ୍ତି। ରାତି ୨ ଯାଏ କୁଆଡେ ଭିଡ଼ିଓ କଲ୍ ରେ କଥା ଚାଲେ ବୋଲି ଏ ଦେଖିଛି। କେବେ କେବେ କୁଆଡେ ରାତି ପାହି ମଧ୍ୟ ସକାଳ ବି ହେଇ ଯାଏ। ଆଉ ଦିନ ବେଳା କ୍ଲାସ୍ ରେ ମେସେଜ ବି ଚାଲି ଥିବ। ମୁଁ ବୁଝିଲି ଯେ ପିଲାଏ ଏବେ ପ୍ରେମ ରେ ବ୍ୟସ୍ତ।ପାଠ ପଢ଼ିବାକୁ ଆଉ ସମୟ କାହିଁ !! ଆଉ କୁଆଡେ ଦିନେ ଦିନେ ମେସେଜ କି କଲ୍ ଆସିବା କିଛି ଦିନ ପାଇଁ ବନ୍ଦ ହେଇ ଯାଏ। କାରଣ କୁଆଡେ ସେମାନଙ୍କର ଝଗଡ଼ା ହେଇଛି। ସେ କହିଲା ଭାଇ ସେମାନେ ଝଗଡ଼ା କଲେ ମୁଁ ଶାନ୍ତି ରେ ଶୋଇ ପାରେ ନାହିଁ। ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲି, ସେମାନେ ଝଗଡ଼ା କଲେ ତୁ କାହିଁକି ଶୋଇ ପାରୁ ନାହ୍ନୁ। ଝଗଡ଼ା ହେବ ମାନେ ତା ସାଙ୍ଗ କୁଆଡେ କାନ୍ଦେ। ଖାଏନି। ଘରକୁ ବି କଲ୍ କରେନି। ସବୁ ବେଳେ ଖଟ ଉପରେ ପଡ଼ି କି ରୁହେ। ଏତିକି ରେ କଥା ସରେନି। ସେ ପୁଅ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କଲ୍ କରେ । ସେ ଝିଅ କଣ କରୁଛି ଏମାନଙ୍କର ପାଖରୁ ଵୁଝେ। ସାଙ୍ଗର ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ କଲ୍ ନ ଉଠେଇଲେ ଆଉ ତ୍ରାହି ନାହିଁ। ଘନଘନ କଲ୍ ଆଉ ମେସେଜ । ସେମାନେ ମୋତେ ମଝିରେ ରଖି ଝଗଡ଼ା କରନ୍ତି। ସେ ପୁଅ ତା ସପକ୍ଷ ରେ ମୋତେ କହୁ ଥିବ ତ ପୁଣି ମୋ ସାଙ୍ଗ ସେ ପୁଅ ବିପକ୍ଷ ରେ ମୋତେ କହୁଥିବ। ସତେ ଯେମିତି ମୁଁ ଜଜ୍। ମୁଁ ବିଚରା ବଳି ପଡେ। ଏଇ ଝଗଡ଼ା ପୁଣି ଶାନ୍ତ ପଡ଼ି ଯାଏ। ପୁଣି ପ୍ରେମ ଗପ ଚାଲେ। ଏତିକି ରେ କୋଉ ତ୍ରାହି ଅଛି। ଯଦି ସେମାନଙ୍କର ଭିତରୁ କାହାର ଗୋଟେ ଜନ୍ମ ଦିନ ଆସୁଥିବ, ଗୋଟେ ଯାତ୍ରା ଚାଲେ ରୁମ୍ ରେ। ସେ ପୁଅ ଦୂରରେ ରହିଲେ ବି ଆମ ରୁମ ରେ କେକ୍ କଟାଯାଏ । ସଜା ହୁଏ। ଭିଡ଼ିଓ କଲ୍ ରେ ସେ ସବୁର ଲାଇଭ ଷ୍ଟ୍ରିମିଙ୍ଗ ହୁଏ। କଥା କଣ ଏତିକି କି ! ଗୋଟେ କଣ ମାସିକିଆ ବ୍ରେକ ଅପ ହୁଏ। ମାସକ ଯାଏ ସବୁ ବନ୍ଦ। ମଣିଷ ଟିକେ ଶାନ୍ତି ରେ ନିଃଶ୍ୱାସ ମାରେ। ବିଚରା କଷ୍ଟ ପାଏ ସେତେବେଳେ WhatsApp ଆଉ ଇନଷ୍ଟା। ଯୋଉ ହୃଦୟ ଭଙ୍ଗା ଷ୍ଟାଟସ୍। ଏମିତି ଲାଗେ ଇଏ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରି ଦେବନି ତ!! ଇୟେ କଥା କଣ ସେତିକି ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ବ୍ଲକ କରା କରି ହେବେ। DP CHANGE ହେବ। ହେଲୋ ଟ୍ୟୁନ ବଦଳା ଯିବ। ଏଇମିତି ସବୁ ଘଟଣା କ୍ରମ। ମୋର କହିବା କଥା ଏପରି ଘଟଣା ଯୁବପିଢି ମାନଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଘଟୁଛି। କେବଳ ଝିଅଟେ ନୁହେଁ, ପୁଅ ମାନଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅନୁରୂପ ଘଟଣା ମଧ୍ୟ ଦେଖା ଯାଉଛି। ଏଇପରି ଘଟଣାର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଭଳି ଆତ୍ମହତ୍ୟା, ଅଶ୍ଳୀଳ ଭିଡ଼ିଓ ଭାଇରାଲ୍, ମାନସିକ ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତା ଏପରିକି ବଳାତ୍କାର ଖବର ମଧ୍ୟ ଆସିବାର ନଜିର ଅଛି। ଏ ସବୁ ପ୍ରେମ ନାମ ରେ ଭାଣ୍ଡାମୀ। ପ୍ରେମ ଏପରି ପ୍ରକାର ରେ ହେଉଛି ଯେ ଜଣେ ମେଧାବୀ ଛାତ୍ର ବି ଫେଲ୍ ହେଇ କ୍ୟାରିୟର ବର୍ବାଦ କରୁଛି। ପୁଣି କିଏ ହାତ କାଟିଲାଣି ତ ପୁଣି କିଏ ଫୋନ୍ ରାଗି କି ଭାଙ୍ଗିଲାଣି ! ଆପଣ ଭାବନ୍ତୁ ଜଣେ ଯଦି ଏଇ ସବୁଥିରେ ଦିନ ସାରା ସମୟ ଦେବ ସେ ପଢ଼ିବ କେତେବେଳେ। ଏଇ ଯୋଉ ପ୍ରେମ(?) ଏପରି ଅବସ୍ଥାକୁ ଚାଲି ଆସିଲାଣି ଯେ , ଜଣା ନାହିଁ ଜଣେ ମଣିଷର ପ୍ରେମିକା/ପ୍ରେମିକ ଋତୁ ଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୁଅନ୍ତି। ଅବଶ୍ୟ ଆଗ ଭଳି ଝିଅ - ପୁଅ ଫେରାର ହେବା କମିଗଲାଣି। ସତ କଥା ହେଲା ପ୍ରେମ ଭଳି ପବିତ୍ର ଜିନିଷ ଏମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆଜି କଳୁଷିତ ହେଉଛି। ଯାହା ତ OYO COMPANY କୁ ବଦନାମ୍ କଲେ। ଏ ଘଟଣା ସବୁ ବେଶୀ ବର୍ଷର ନୁହେଁ। ଏଇ କିଛି ବର୍ଷ ଭିତରେ ବିକଟାଳ ରୂପ ଧାରଣ କରିଛି। ବୋଧେ ହୁଏ ଏହାକୁ ପ୍ରେମ ନ କୁହା ଯାଇ, ଅଲଗା କିଛି କୁହା କଲେ ପ୍ରେମ ଶବ୍ଦର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ରହିବ। ✍️ LEXBHAI

*ଚକୋଲେଟ୍ vs ବରକୋଳି* ଏଇଟା ମୋ ସମୟର କଥା। ଅବଶ୍ୟ ସେତେବେଳେ ଚକୋଲେଟ୍ ଉଦ୍ଭାବନ ହେଇ ଥିଲା କି ନାହିଁ ଜଣା ନଥିଲା। ମାର୍କେଟ କୁ ଚିନି ତିଆରି ଅଧା ଚନ୍ଦ୍ର ଚକୋଲେଟ୍ ବି ଆସି ନଥିଲା। ସେଇ ବୟସରେ ପ୍ରେମ କରିବା ସମୟରେ ମୋର ଚକୋଲେଟ୍ ର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନଥିଲା। କାରଣ ସେତେବେଳେ ବାଡି ରେ ପ୍ରଚୁର ବରକୋଳି,ପିଜୁଳି, ଅମୃତଭଣ୍ଡା ଇତ୍ୟାଦି ହେଉ ଥିଲା। ଏ ସବୁ ଦେଇ ପ୍ରେମ କରିବାର ଅଭିଜ୍ଞତା ବି ଏ ଲେଖକର ଅଛି। ବେଳେବେଳେ ତାଙ୍କ ଘରୁ ଖରାବେଳେ ଆସୁଥିବା ତରକାରୀ ରେ ବି ମୋ ପାଇଁ ପ୍ରେମ ଥିଲା। ମୁଁ ଖାଇ ବସି ଥିବା ବେଳେ ଦୌଡି କି ଆସି ମୋ ଆଗରେ ତରକାରୀ ଥୋଇ ଦେଇ ଲାଜେଇ ଚାଲି ଯାଉଥିଲା। ଚକୋଲେଟ୍ ଦେଇ କି ଯଦି ଏହା ଠାରୁ ଅଧିକ ପ୍ରେମ କରି ହୁଏ, ତା ଏ ଅଧମ ଲେଖକର ବିଶ୍ଵାସର ବାହାରେ। କେବଳ ଦାନ୍ତ ପୋକ ଖାଇବା ସାର।

ଭାଲୁ ବନାମ କୁକୁର ପ୍ରେମ ସପ୍ତାହରେ ଏ ଭାଲୁ ଦିବସର ଯଥାର୍ଥତା ମନେ ହୁଏ ନାହିଁ। ଆଜିକାଲି ର ପ୍ରେମ ସମ୍ପର୍କ ରେ ଭାଲୁର କିଛି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ। କାହିଁକି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ, ଏ ସବୁ ଜାଣିବା ପାଇଁ ଏ ଲେଖକ କୋଭିଡ୍ ପରର ପ୍ରେମ ଉପରେ ଗବେଷଣା କରିଛି। ପ୍ରେମ ଯେତେବେଳେ ଅତି ନିବିଡ଼ ହୁଏ , ସେଠି ନାମର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟେ। ଏଇ ଯେମିତି ଜାନୁ,ଧନ, ସୁନା ଇତ୍ୟାଦି ଇତ୍ୟାଦି। ବଡ ଆଶର୍ୟ୍ଯ ର କଥା ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଙ୍କ ନାମ ବି ବ୍ୟବହାର ହୁଏ। ଯେମିତି କି କୁକୁର, କୁତା,ବିଲେଇ ଇତ୍ୟାଦି। ଅନ୍ୟ ପଶୁ ବି ବ୍ୟବହାର ହୁଅନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଏତିକି ନାମ ସର୍ବାଧିକ। ଫୋନ୍ ର କଣ୍ଟାକ୍ଟ ଲିଷ୍ଟ ରେ କୁକୁର ଲେଖା ହେଇ ନମ୍ବର ସେଭ୍ ହେଇଛି। କୁକୁର ମୁହଁ ଇମୋଜୀ ବି ବ୍ୟବହାର ହେଇଛି। ଗବେଷଣା ସମୟରେ ଭାଲୁର ବ୍ୟବହାର ଆମ୍ଭେ ଦେଖି ପାରି ନାହୁଁ। ତେଣୁ ଅନାବଶ୍ୟକ ଭାବରେ ଭାଲୁ ର ବ୍ୟବହାର ପ୍ରେମ ସହ କୁକୁର ମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ବି ଅପମାନ। ତେଣୁ କୁକୁର ଦିବସ ସେଦିନ ପାଳନ ହେଉ। କୁକୁର କଣ୍ଢେଇ ଉପହାର ଦିଆ ଯାଉ। ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥରେ କୁକୁର ବିଶ୍ଵସ୍ତ ପ୍ରାଣୀ, ସେ କେବେ ବେଇମାନି କରେ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଏ ପ୍ରେମ ଗବେଷକ ମତରେ କୁକୁର ନାମ ହିଁ ସର୍ବୋକୃଷ୍ଟ। ✍️ LEXBHAI

*india got latent- ହସର ମନୋରଂଜନ ବାହାନାରେ ଲୁକ୍କାୟିତ ଯୌନ ଆକାଂକ୍ଷାର ବିକୃତ ମାନସିକତା*

*ଗପସପ ମାନେ କଣ ପ୍ରେମ ?* *ଗପସପ ର ମାନେ ନଥିଲେ ସେ ପ୍ରେମ ।*

ଆଜି 'ସମାଜ' ସମ୍ପାଦକୀୟ ପୃଷ୍ଠାରେ ସକ୍ରେଟିସଙ୍କ ବହି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ତ୍ରିପାଠୀ ଛୋଟିଆ ପ୍ରଶ୍ନଟିଏରୁ ଆରମ୍ଭ କରିବା। ଗ୍ରୀକ ଦାର୍ଶନିକ ସକ୍ରେଟିସ କେତେଖଣ୍ଡ ବହି ଲେଖିଛନ୍ତି? ଦଶ ଖଣ୍ଡ, ପଚାଶ ଖଣ୍ଡ, ଶହେ ଖଣ୍ଡ? ହଁ, ସିଏ ପରା ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଦର୍ଶନର ଜନକ, ଶହେ କଣ ତାଠାରୁ ଅଧିକ ବହି ଲେଖିଥିବେ। ହେଲେ ସତ୍ୟଟି ହେଉଛି ବହି ତ ଦୂରର କଥା, ସକ୍ରେଟିସ ତାଙ୍କ ଜୀବନ କାଳରେ ଶବ୍ଦଟିଏ ମଧ୍ୟ ଲେଖିନଥିଲେ। କାରଣ ସକ୍ରେଟିସ ଦୃଢ଼ ଭାବେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲେ ଯେ ଲେଖିଦେଲେ ଭାବନା ନିଜ ତରଳତା ହରାଏ, ଜମାଟ ବାନ୍ଧିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରେ, ଏବଂ ଭାବନାର ବିବର୍ତ୍ତନ ପ୍ରକ୍ରିୟା ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଏ। ଲେଖିବା ବଦଳରେ ପାରସ୍ପରିକ ସମ୍ବାଦ ଉପରେ ସେ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିଲେ। ଆଉ ଏ ସମ୍ବାଦର ମୂଳପିଣ୍ଡ ଥିଲା ପ୍ରଶ୍ନ ଓ ଉତ୍ତର। ସକ୍ରେଟିସ ନିଜ ସମେତ ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବାକୁ ଓ ସାରା ବିଶ୍ୱ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିଲେ। ପ୍ରଶ୍ନାକୁଳତା ତାଙ୍କ ପାଇଁ କୌଣସି ପ୍ରୟୋଗ ନଥିଲା, ବରଂ ଏହା ଥିଲା ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଜୀବନ ଶୈଳୀ। ତାଙ୍କ ପରେ ତାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ ଓ ବିଶ୍ୱର ଅନ୍ୟତମ ମହାନ ଦାର୍ଶନିକ ପ୍ଲାଟୋ ସକ୍ରେଟିସଙ୍କ ଦର୍ଶନକୁ ଲିପିବଦ୍ଧ କରିଥିଲେ। ମାତ୍ର ସକ୍ରେଟିସ ଆଜୀବନ ଭାବନାର ପ୍ରବାହ ଓ ପ୍ରଶ୍ନର ଶକ୍ତି ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ ରଖିଥିଲେ, ଭାବନାକୁ ଲିଖିତ ରୂପ ଦେବା ଉପରେ ନୁହେଁ। ସମସ୍ତ ପ୍ରାଚୀନ ମାନବ ସଭ୍ୟତା ଭିତରୁ ଉଭୟ ଭାରତୀୟ ଓ ଗ୍ରୀକ ସଭ୍ୟତାରେ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବାର ପରମ୍ପରା ଅତି ପୁରୁଣା। ଗ୍ରୀକ ସଭ୍ୟତାରେ ଦାର୍ଶନିକ ଥିଲେ, ଆମ ପାଖରେ ଥିଲେ ଆମ ଋଷିକୁଳ, ଯେଉଁମାନଙ୍କ ବେଦ ଏବଂ ଉପନିଷଦ ଜୀବନ, ଏହାର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ଓ ପରିପ୍ରକାଶ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପ୍ରଶ୍ନାକୁଳତାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା। ଭାରତୀୟ ପରମ୍ପରାରେ ଶାସ୍ତ୍ରାର୍ଥର ପରିଷ୍ଫୁଟନ ହୋଇଥିଲା, ଏହି ପରମ୍ପରାରେ ସତ୍ୟର ଅନୁସନ୍ଧାନ ପାଇଁ ଅସଂଖ୍ୟ ବିଦ୍ୱାନ ପ୍ରଶ୍ନକୁ ଶସ୍ତ୍ର ଭାବେ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ରାମାୟଣ ଠାରୁ ନେଇ ମହାଭାରତ ଯାଏ ସମ୍ବାଦ ବା ପ୍ରଶ୍ନ କରିବାର ପରମ୍ପରାର ଉଦାହରଣ ଯାହାକୁ ଯେତେ। ଋକବେଦର ନିଶାଦୀୟ ସୂକ୍ତି ତ ଏସବୁ ଠାରୁ ପାଦେ ଆଗେଇ ଯାଇ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଉତ୍ପତ୍ତିକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିଛି ଆଉ ଏହି ନିଷ୍କର୍ଷରେ ପହଁଚିଛି ଯେ 'ଭଗବାନ ବୋଧେ ଜାଣି ନାହାନ୍ତି'। ସେହି ପରମ୍ପରାର ଦାୟାଦ ହୋଇ ଆଜି ଆମେ କରୁଛେ କଣ? ପ୍ରଶ୍ନାକୁଳତାର ସେ ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ପରମ୍ପରା ଓ ସଂସ୍କୃତି କେମିତି ଆଜି 'ଜି ହଜୁରୀ' ଆଉ ଅଯଥା ସମ୍ମତିର କ୍ରୀତଦାସତ୍ୱରେ ପରିଣତ ହେଲା? ଆମେ ଯେ ତର୍କ କରୁନେ ସେକଥା କହିବା ଭୁଲ। କିନ୍ତୁ ଆମେ ତର୍କ ସତ୍ୟର ଅନ୍ୱେଷଣ ପାଇଁ ନୁହେଁ ବରଂ ପ୍ରତିପକ୍ଷକୁ ଭୁଲ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ କରିବା ପାଇଁ ହିଁ କରୁଛୁ। ସେଇଥିପାଇଁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା ବଦଳେ ଆମେ ନିଜେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିବା ଜିନିଷ ସହ ଖାପ ଖାଉଥିବା କଥା, ଉତ୍ତର ବା ଗଳ୍ପତ୍ମକତା (ନ୍ୟାରେଟିଭ) ପାଇଁ ଅଧିକ ଉତ୍ସାହୀ, ଅଧିକ ଆଗ୍ରହୀ। ଆମେ ଏକ ଅଭୂତପୂର୍ବ ସମୟରେ ବଞ୍ଚୁଛେ। ସୂଚନା ଓ ତଥ୍ୟ କେବେ ବି ମଣିଷ ପାଇଁ ଏତିକି ଅଭିଗମ ନଥିଲା, ଯାହା ଏବେ ଅଛି। ସୂଚନା ପାଇବାର ପ୍ରଚୁର ଅବସର, ସୂଚନା ସତ କି ମିଛ ପରୀକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ ଏକାଧିକ ସାଧନ ଓ ମଞ୍ଚ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ଆମେ ଆମ ନିଜ ପକ୍ଷପାତିତା ଓ ଏକପାଖିଆ ମନୋଭାବର ଶିକାର। ଡିଜିଟାଲ ଯୁଗରେ ପୁଷ୍ଟିକରଣ ପୁର୍ବାଗ୍ରହ(କନଫର୍ମେସନ ବାୟସ ) ଏବେ ଆମ ଭିତରୁ ସଂଖ୍ୟାଧିକଙ୍କର ବିଶେଷତ୍ୱ ପାଲଟିଛି। କୌଣସି ସୂଚନା, ତଥ୍ୟ ବା ବିଷୟବସ୍ତୁକୁ ନିଜ ପୂର୍ବ ବିଶ୍ୱାସ ବା ଧାରଣା ଅନୁସାରେ ସମର୍ଥନ ବା ବିରୋଧ କରିବାକୁ ପୁଷ୍ଟିକରଣ ପୁର୍ବାଗ୍ରହ କୁହାଯାଏ। ମଣିଷମାନଙ୍କ ଏହି ପ୍ରକୃତି ସହ ତାଳ ଦେଇ ବା ତାଠୁ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ବଦଳୁଛି ଆଜି ଆମର ଜୀବନରେଖାରେ ଓ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ମୁଖ୍ୟ ପରିଚୟ ପାଲଟିଥିବା ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମର ଆଲଗୋରିଦିମ। ଆପଣ ଯାହା ପସନ୍ଦ କରୁଛନ୍ତି, ଯାହା ଶୁଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ଯାହା ଦେଖିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ଆପଣ ଯେପରି କେବଳ ସେଇଆ ହିଁ, ଦେଖିବେ, ଶୁଣିବେ ଓ ଭାବିବେ, ତାହା ସୁନିଶ୍ଚିତ କରୁଛି ପ୍ରତିଟି ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମର ଆଲଗୋରିଦିମ। ଯେଉଁ ତଥ୍ୟ, ସୂଚନା କିମ୍ବା ଭାବନା ଆମ ନିଜ ପୁର୍ବାଗ୍ରହର ପରିପନ୍ଥୀ, ସେଗୁଡିକ ସହ ଆମର ବହୁତ କମ ସାକ୍ଷାତ ହେଉଛି। ସୀମିତତାର ଏହି ଖୋସା ଆମକୁ ନିଜ ଭାବନା ରାଜ୍ୟର ରାଜା କରିଥାଇ ପାରେ କିନ୍ତୁ ସାମଗ୍ରିକ ବୌଦ୍ଧିକତା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଆମକୁ ଦିନକୁ ଦିନ ଅଧିକ ବାଙ୍ଗରା କରୁଛି। ମୋଟାମୋଟି ଆମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ନିଜ ସମୟର ହିଁ ଶିକାର ପାଲଟିଛେ। ଛୋଟିଆ ଉଦାହରଣଟିଏ ଦେଖନ୍ତୁ। ହ୍ଵାଟ୍ସଆପ ବିନା ଏବେ ଆମ ଜୀବନ ଓ କାମ ଅଚଳ କହିଲେ ଚଳେ। ହେଲେ ହ୍ଵାଟ୍ସଆପରେ ଆସୁଥିବା ଫରୱାର୍ଡ଼ ସନ୍ଦେଶ ଗୁଡିକର ସତ୍ୟାସତ୍ୟ ଆମ ଭିତରୁ କେତେ ଜଣ ପରୀକ୍ଷା କରନ୍ତି? ହ୍ଵାଟ୍ସଆପରେ ଆସିଲା 'ଜନ ଗଣ ମନ'କୁ ବିଶ୍ୱର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତର ମାନ୍ୟତା ମିଳିଲା, ଆମେ ଖାଲି ବିଶ୍ୱାସ କଲେନି ବରଂ କାଳ ବିଳମ୍ବ ନକରି ନିଜ ଚିହ୍ନା ପରିଚୟଙ୍କୁ ଫରୱାର୍ଡ଼ ମଧ୍ୟ କଲେ। ହ୍ଵାଟ୍ସଆପରେ ଆସିଲା ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଲୋକେ ଆତଙ୍କବାଦୀ। ଆମ ଆଖପାଖରେ ସେ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର କେହି ନଥାଉ ପଛେ କିମ୍ବା ସେହି ସମ୍ପ୍ରଦାୟର କେହି ଆମର କିଛି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କ୍ଷତି କରି ନଥାଉ ପଛକେ, ଆମେ ସମୁଦାୟ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ପ୍ରତି ଘୃଣାପୋଷଣ ଆରମ୍ଭ କଲେ। ଉଦାହରଣ ଅନେକ। ହେଲେ ଭୁଲ ତଥ୍ୟ ବା ସୂଚନା ସେତେବଡ଼ ସମସ୍ୟା ନୁହେଁ। ବରଂ ପ୍ରକୃତ ସମସ୍ୟାଟି ହେଉଛି ଭୁଲ ତଥ୍ୟ ଓ ସୂଚନାକୁ ଆଦରିନେବା ପାଇଁ ଆମ ବ୍ୟଗ୍ରତା। ଯଦି କୌଣସି ତଥ୍ୟ ଆମ ରାଜନୈତିକ, ଧାର୍ମିକ, ଆଞ୍ଚଳିକ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ସହ ସାମାନ୍ୟ ମେଳ ଖାଇଲା, ତାହାଲେ ତାର ପ୍ରାମାଣିକତା ପରୀକ୍ଷା କରିବା ବା ପ୍ରାମାଣିକତାକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା ପାଇଁ ନା ଆମ ପାଖରେ ଅଛି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ନା ଅଛି ମାନସିକତା। ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଯୁଗରେ ଆମ ଭିତରୁ ଅଧିକାଂଶ ଏବେ ଇକୋ(ପ୍ରତଧ୍ୱନି) ଚାମ୍ବର ପ୍ରଭାବର ଶିକାର। ଆମେ ଠିକ ନିଜ ଭଳି ଭାବୁଥିବା, ନିଜ ଭଳି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ପ୍ରକାଶ କରୁଥିବା ଭିଡ଼ ଭିତରେ ଦିନକୁ ଦିନ ଅଧିକ ସଂଗଠିତ ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛେ। ଏହା ହୁଏତ ଆମ ନିଜ ଭାବନାର ଦୃଢ଼ୀକରଣ ପାଇଁ ଭଲ ହୋଇପାରେ, ମାତ୍ର ଏହା ଆମକୁ ବିରୋଧଭାସ ପାଇଁ ଦିନକୁ ଦିନ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଅସହିଷ୍ଣୁ କରୁଛି। ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଭାରତ ଏହି ଇକୋ ଚାମ୍ବର ପ୍ରଭାବର ନମୁନା ଅଧ୍ୟୟନ ବା କେଶ ଷ୍ଟଡି ପାଲଟିଛି। ଖବରକାଗଜ, ଖବର ଚ୍ୟାନେଲ, ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ, ଏସମସ୍ତେ ଆମର ପୁର୍ବାଗ୍ରହକୁ ଅଧିକ ପରିପୁଷ୍ଟ କରିବା, ଧୃଵୀକୃତ କରିବା ଓ ସେହି ଅନୁସାରେ ଆମର ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନ ଶୈଳୀ ସ୍ଥିର କରିବା ଦିଗରେ ଆମକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ନିମିତ୍ତ ଅକଥ ପରିଶ୍ରମ ଓ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି। ଆଉ ତାରି ଭିତରେ କୋଳାହଳ ଏବଂ ଅଶାନ୍ତ ଉଦଗୀରଣ ଧୀରେ ଧୀରେ ଆମ ପାଇଁ ଦେହସୁହା ହୋଇ ଚାଲିଛି ଓ ବିବିଧତାକୁ ସମ୍ମାନ ଏବଂ ପ୍ରଶୟ ଦେବାର ପ୍ରବୃତ୍ତି ଆମ ଭିତରୁ ସରି ସରି ଯାଉଛି। ଏପରି ସଂଦିକ୍ଷଣରେ ଭାରତ ଭଳି ଏକ ଐତିହ୍ୟ ଓ ବିବିଧତା ସମ୍ପନ୍ନ ଦେଶ ପାଇଁ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବା ପ୍ରବୃତ୍ତିର ପ୍ରଚାର ଓ ପ୍ରସାର କେବଳ ଏକ ବୌଦ୍ଧିକ ବିଳାସ ନୁହେଁ, ବରଂ ଏକ ଆବଶ୍ୟକତା। ଆମ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବାର ପ୍ରବୃତ୍ତି ମରିଗଲେ ଆମର ପୁଷ୍ଟିକରଣ ପୁର୍ବାଗ୍ରହ ଆମକୁ ଏକଛତ୍ରବାଦର ଜାଲରେ ପଡ଼ିବା ଦିଗରେ ପ୍ରେରିତ କରିବ ଓ ଗୋଟିଏ ନ୍ୟରେଟିଭ ହିଁ ନିଜର ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦେଖାଇବ। ଏଦିଗରେ ଆମ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଗୋଟିଏ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି। କାନକୁ ଭଲ ଶୁଣା ଯାଉ କି ନଯାଉ, ଏହା ହିଁ ଅପ୍ରିୟ ସତ୍ୟ ଯେ ଭାରତୀୟ ବିଦ୍ୟାଳୟ ମାନଙ୍କରେ ପିଲାଙ୍କ ଭିତରେ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବାର ପ୍ରବୃତ୍ତିକୁ ନିରୁତ୍ସାହିତ କରାଯାଉଛି। ଆମ ପିଲାମାନେ 'କଣ'କୁ ଘୋଷି ପକେଇବାରେ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଓ ବ୍ୟଗ୍ର ଯେ, 'କାହିଁକି' ଶବ୍ଦଟି ଧୀରେ ଧୀରେ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅପରିଚିତ ଓ ଅପହଞ୍ଚ ହେବାରେ ଲାଗିଛି। ଏପରି ହେଲେ ଆମେ ଏମିତି ଗୋଟେ ପିଢ଼ି ତିଆରି କରିବା ଯିଏ ସ୍ଥିତାବସ୍ଥାକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବାକୁ, ସତ୍ୟର ସନ୍ଧାନ କରିବାକୁ ଡରିବ। ଗୋଟିଏ ପିଢ଼ି ଏପରି ହୋଇଗଲେ କିଛି ହାତଗଣତି ଶାସକ, ପ୍ରଶାସକ ଓ ବଣିକ ଗୋଷ୍ଠୀ ହୁଏତ ଲାଭବାନ ହୋଇ ପାରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଭାରତୀୟ ସମାଜ ସାମୁହିକ ପକ୍ଷାଘାତର ଶିକାର ହେବ। ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବାର ପବିତ୍ରତା ରକ୍ଷା ପାଇଁ ସକ୍ରେଟିସ ନିଜ ଭାବନାକୁ ଲିପିବଦ୍ଧ କରିବାର ବିରୋଧୀ ଥିଲେ। ଏହି ଲେଖକ ଲେଖିବା ବିରୋଧୀ ନୁହେଁ, ବରଂ ନିଜ ଚିନ୍ତନ ଓ ଲେଖନରେ ଅନ୍ୱେଷଣ ଓ ଅନୁସନ୍ଧିତ୍ସା ବଜାୟ ରଖିବା, ନିଜ ପୂର୍ବାଗ୍ରହ ସହ ଲଢ଼ିବା, ନିଜ ଚେତନାକୁ ଆହ୍ୱାନ ଦେଉଥିବା ଭାବନା ପାଇଁ ଗବାକ୍ଷ ଖୋଲିବା, ନିଜର ବିପରୀତ ମନୋଭାବ ରଖୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ସହ ସମ୍ବାଦ କରିବାର ସପକ୍ଷବାଦୀ। ଆଉ ଏସମସ୍ତ ଜିନିଷ କୌଣସି ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ, ବରଂ ମହାନ ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତି ଓ ଚେତନାର ନିହାତି କ୍ଷୁଦ୍ର ଅଂଶଟିଏ ମାତ୍ର।

*ଓଡ଼ିଆ ସିନେମା ଠାରୁ ଢେର ଉଚ୍ଚକୋଟୀର ସଙ୍ଗୀତ ତିଆରି ହେଉଛି ଓଡ଼ିଆ ଯାତ୍ରା ଜଗତରେ। ଶୁଦ୍ଧ ଓଡ଼ିଆ ରେ ତିଆରି ଗୀତ। ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ସ୍ଵର ସଂଯୋଜନା। ଆଉ ହୃଦୟକୁ ଛୁଇଁଲା ଭଲି ଗୀତ। ଏବେ ମୁଁ ଅନେକ ଜାଗା ରେ ଦେଖିଲିଣି ଯାତ୍ରା ସଙ୍ଗୀତ ଅନେକ ଜାଗାରେ ବାଜୁଥିବାର। କେବେ ଶିଖିବେ କେଜାଣି ଏ ସିନେମା ବାଲା*